Eerste verslagje vanuit Ghana

Hallowkidowki allemaal,

Hier zit ik dan..In het mooie en warme Ghana! Er is al heel wat gebeurd de laatste dagen..Hier volgt een opsomming:

Maandag 24 september 2007
Dit was de grote dag he! Om 14.00 steeg ons vliegtuig op…Eerst nog snel afscheid genomen van mama, papa en Bart. Afscheid viel zwaar, maar heb snel de knoop doorgehakt en ben samen met Linde en Lindsay doorgegaan. Nog een wuifje hier, nog een wuifje daar,…En daar stonden we dan, helemaal alleen, niet weten wat er ons te wachten stond!

De eerste vliegreis duurde niet zo lang..Maar 3 uur en 20 minuten! Toen kwamen we aan in Cassablanca, Marokko. Daar hebben we de volle 8 uur moeten wachten eer we onze volgende vlucht hadden…Pfffft, was me dat lang wachten! We hebben spelletjes zitten spelen, een keertje gaan kijken in het winkeltje, sandwiches opgegeten, muziek zitten luisteren, raadspelletjes gespeelt, …Vanalles gedaan, maar de tijd ging maar niet voorbij! Van zodra we op de volgende vlucht zaten, ging alles snel...We hebben bijna heel de tijd geslapen! (6uur) Het was nacht ondertussen…

Dinsdag 25 september 2007
Op de luchthaven van Accra was het allemaal eventjes hectisch…De douaneman was helemaal niet vriendelijk en deed een hele uitleg over wat we nog moesten doen voor ons visum te verlengen! De helft verstond ik er niet van. Daarna kwamen er 2 mannen naar ons met een karretje voor de koffers op te zetten...Ik dacht eerst dat het Franklin was (Die mannen lijken allemaal op elkaar!)…Maar het waren gewoon 2 mannen die snel geld wilden verdienen!

Toen we buitenkwamen stond er eerst niemand ons op te wachten…Iedereen rondom ons vroeg of we een taxi moesten hebben…Gewoon negeren!
Opeens zei iemand ‘Belgium’ en ‘Linda’…Toen wisten we genoeg, dat was Franklin! Tijdens de rit naar Kpando kregen we al een voorsmaakje van Afrika…Frank stopte om de haverklap ergens om iets te kopen…Wij moesten dat dan proeven! Eerste indruk? Andere gewoonten en andere smaken! Gerookte ansjoviskes met de kop er nog aan, een stuk brood tussen een blad, kokosnoten opdrinken, …En dan, wat heel erg smaakte: een banaan!

Aangekomen in het huis gaf Franklin ons een rondleiding…We mochten kiezen waar we sliepen, maar hij had de kamer met de 3 bedden in gedachten! Deze kamer had ook een apart toilet en douche, wat ons heel handig leek…De rest van de dag hebben we geslapen, we waren doodop!

Donderdag 27 september 2007
Vandaag was een heel pijnlijke dag! Heb men haar in de vlechten laten leggen en dat deed verschrikkelijk veel pijn…Mijn oma zei vroeger altijd: wie mooi wil zijn, moet lijden…En dat heb ik gedaan. Om half 11 ’s morgens begonnen tot half 6 ’s avonds!

Gisteren zijn we trouwens naar de markt en het weeshuis geweest…Die kinderen zijn zo lief allemaal! Nicolas sprak af dat de kinderen die avond naar ons mochten komen, naar de compound, om dan een hele avond te dansen! Ze waren ontzettend blij en we hebben heel wat afgelachen en gedanst…Op liedjes van ons en op liedjes van hier! Het was een vermoeiende, maar geslaagde avond!

Vrijdag 28 september 2007
Vandaag zijn we met Franklin de 2 scholen gaan bezoeken…We hebben een hartelijk ontvangst gekregen! Van de kinderen, maar ook van de juffen! De kinderen van de school in Agbenoxoe begonnen spontaan het liedje ‘Jippîe jaja jippie jippie jé’ te zingen…Schitterend! Wij zongen uit volle barst mee! Daarna zijn we nog langs de pottenbakkerij van Fesi geweest…Indrukwekkend om te zien.

Wat ik trouwens nog vergeten te vertellen ben…Iedereen hier denkt dat ik Annelies ben! Annelies was hier samen met Maya…Zij hebben hier een hele goede indruk achtergelaten!
Als ik ergens kom waar de 2 meisjes ook geweest zijn, zeggen ze bijna altijd: ‘You look like Lies!’. Best wel grappig!

Plannen voor de volgende dagen?
• Nog een keertje langs het weeshuis gaan en spelletjes spelen met de kinderen
• Zondag gaan we mee naar de kerk
• Dit weekend gaan we ons al een keertje voorbereiden op wat nog gaat komen en vanaf volgende week beginnen we met onze observaties! (vanaf 01/10/2007)

Bijzonderheden
De mensen hier zijn zo sociaal en spontaan…Je voelt je er direct bij op je gemak! Als je buitenkomt, hoor je de meeste mensen roepen ‘Yovo’ wat wil zeggen ‘Blanke’. Wij antwoorden dan met ‘Ameibo’ wat ‘Zwarte man’ betekent!
De meeste mensen zeggen ook altijd spontaan een goedendag…Of het nu ’s morgens, ’s middags of ’s avonds is, ze begroeten je bijna altijd!

Met een ‘trotro’ (taxi) hebben we nog niet gereden..Daarover volgt binnenkort meer informatie, want dat moet naar het schijnt een hele belevenis zijn!

Ik vind het hier echt ZALIG! Echt waar, het is helemaal anders dan bij ons…Ik hou er wel van! Hopelijk krijg ik ook van jullie te horen hoe het in België allemaal gaat!

Tot dan!
Dikke kus,
Cindy