Het einde van een fantastische ervaring!
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Cindy
07 Januari 2008 | België, Brasschaat
Hallo allemaal,
Toch nog eventjes een verslag vanuit het koude België. (Het is hier trouwens echt wel superkoud...Hebben 3 maand geleefd in temperaturen rond de 40°C, dan kom je terug in België waar er maar temperaturen zijn rond de 5°C…Brrr! Echt héél koud!)
Ahjah…Eerst en vooral voor iedereen een spetterend, gelukkig, gezond, leerrijk, … 2008 gewenst! Mogen al uw dromen en wensen uitkomen! ;)
En dan nu…Mijn verhaal…
Bijna 4 weken geleden waren we nu volop onze rugzakken aan het inpakken om een weekje te gaan rondreizen…4 weken geleden al, pffft...Tijd vliegt echt voorbij! In die week hebben we trouwens van iedereen, in de 2 scholen, uitgebreid afscheid genomen…We zijn in elke klas iets anders gaan doen met de kinderen! In ‘Class 6’ hebben we kerstkaarten gemaakt, met ‘Class 5’ hebben we estafette gedaan (wat trouwens ontzettend leuk was!), in ‘Class 4’ hebben we het lied van de ‘Sound of music’ aangeleerd, met de kinderen van ‘Class 3’ hebben we enkele bewegingsspelletjes gespeeld, het experimenteren met ballonnen hebben we in ‘Class 2’ gedaan en met de kinderen van onze eigen klas, ‘Class 1’, hebben we de stoelendans gedaan.
Als afsluiter hebben we onze kleutertjes allemaal een knuffelbeer gegeven…Was hectisch allemaal! Maar deed ook deugd om de kinderen zo gelukkig te maken met maar een doodgewone knuffel!
Donderdag zijn we na het school naar Accra, de hoofdstad, vertrokken. Vrijdagmorgen zijn we vertrokken naar Kumasi…Na een rit van 5 à 6 uur, op een heel ongemakkelijk stoeltje, kwamen we aan in Kumasi! Kumasi is vooral bekend om zijn ontzettend grote markt…Echt immens groot en ‘Busy, busy, busy’! Je moet je een smal gangetje voorstellen met aan beide kanten winkels…dan nog ontzettend veel mensen in die smalle gangen…En dan 2 ‘jovo’s’ (blanken) met een rugzakje op hun rug, waarmee ze soms de gang helemaal blokkeerden! We hebben een stuk van de afdeling ‘Voeding’ gezien en daarna kwamen we bij de stoffen terecht, waar we ons natuurlijk weer eens goed hebben kunnen laten gaan! Zo van die typische stoffen moesten we gewoon hebben voor later in ons eigen klasje…
Komen we plots terug op de weg terecht (ook héél druk) en dachten we dat we heel veel gezien hadden van de markt (na 2,5 uur dachten we ECHT dat we al een groot stuk gezien hadden)…Wat bleek nu? Dat we maar een ietsiepietsie stukje hadden gedaan van heel de markt!
De volgende dag zijn we naar de winkels gegaan waar ze van die prachtige houten beelden en maskers verkochten…We zaten nog in de taxi, toen er al een 4tal mannen rondom ons stonden…’Come and take a look at my store!’, zeiden ze allemaal! We legden uit dat we eerst een kijkje gingen nemen in alle winkels en dat we daarna gingen beslissen in welke winkel we wat zouden kopen.
Zondagmorgen zijn we vertrokken naar Takoradi! Omdat er vanuit Kumasi geen rechtstreekse bus was naar Takoradi, moesten we eerst een bus nemen naar Cape Coast om daar dan een trotro te nemen richting Takoradi. Tegen 17.00 uur kwamen we aan in Busua, klein dorpje dichtbij Takoradi. We wilden ons lang weekend afsluiten met een paar dagen ‘Zon, zee en strand’. De zon liet het die dagen wel afweten, maar zee en strand was er zeker wel!
De eerste avond kwam er een man richting ons…Hij kwam zich voorstellen en voegde er meteen aan toe dat hij degene was die de kano bestuurde tijdens de krokodillenjachten! Krokodillenjachten? Wauw…Dachten Linde en ik…We zagen het al helemaal voor ons: een krokodil die naast de kano kwam zwemmen...WOEHOEW! De volgende morgen gingen we dus op krokodillenjacht, in een kano die we zelf moesten besturen met peddels! Vermoeiend! Zoveel moeite gedaan om dan GEEN enkele krokodil te zien! Heel spijtig!
De tweede avond kwam er een andere man bij ons zitten en kwam af met een trip op zee om dolfijnen te zien…Na een 10 keer vragen of we echt wel dolfijnen zouden zien, hapten we toe!
Ik had absoluut geen idee dat er midden op zee ook zoveel golven waren…Misselijk dat we waren! Man, man, man…Na een dik uur konden we het echt niet langer uithouden op zee, dus vroegen we maar om terug naar het haventje te varen…Ook weer zonder de beloofde dolfijnen te zien, jammer!
Los van onze 2 ‘mislukte’ dierenzoektochten hebben we er toch heel veel plezier beleefd…En vooral veel genoten van onze laatste dagen in Ghana!
Thuis (in Kpando) aangekomen was alles een beetje anders…Je weet dat het je laatste dagen zijn in het huis waar je 3 maand geleefd hebt en dat je binnen enkele dagen terug in België bent, waar het leven weer gewoon zijn gangetje gaat!
Wat hebben we zoal gedaan die laatste dagen? Onze koffers gepakt (wat heel veel stress met zich meebracht…Ik heb zoveel gekocht voor in de klas later dat ik ontzettend veel heb moeten achterlaten! Slaapmatjes, houten maskers, kookpot, kookvuurtje, typische muziekinstrumenten, …zijn enkele van de materialen die ik daar gekocht heb!), mijn haar terug in de vlechten laten leggen, afscheid gaan nemen in ons ‘stamkroeg’, …
De laatste avond hebben we de kinderen van het weeshuis nog uitgenodigd. We hadden voor ieder kind een drankje en enkele koekjes…Blij dat ze waren! Het was echt nog een supertoffe avond…Verschillende spelletjes gespeeld met de kinderen, nog wat gedanst,…En toen moesten we afscheid nemen! Het afscheid viel voor de meeste kinderen echt heel zwaar. De meeste hadden het er echt heel moeilijk mee, wat ergens wel logisch is! De kinderen hebben zich gedurende die 3 maand aan ons gehecht en moesten ons nu weer laten gaan!
Het was ook voor ons niet gemakkelijk om de kinderen te laten gaan…Wij hebben ons ook gehecht aan hen! Loslaten is nooit leuk!
Met 3 uur vertraging kwamen we aan in Zaventem! Ik wist niet goed hoe ik me moest gedragen. Mijn gedachten zaten nog in Ghana, maar mijn lichaam was al terug in België! Het was echt heel vreemd om iedereen terug te zien…Het drong totaal niet tot mij door dat ik echt terug was!
De dagen nadien waren ook overdonderend voor mij…Mensenlief, in wat voor een luxewereld leven wij?! Supermarkten vol producten, een douche met een straal waar ontzettend veel water uitkomt, het drukke verkeer op de baan (iedereen heeft hier een auto), supersnel internet, …En nog zoveeeeel meer!
Ondertussen ben ik eindelijk weer wat ingeburgerd…Ik heb nog steeds mijn moeilijke momenten, maar ben er stilletjes aan echt aan het doorkomen!
Dit was het einde van een prachtige levenservaring! Ik zou het iedereen aanraden…Als je er ooit de kans toe krijgt, mag je die zeker niet laten schieten!
Dikke kus en dikke knuffel,
Cindy
Toch nog eventjes een verslag vanuit het koude België. (Het is hier trouwens echt wel superkoud...Hebben 3 maand geleefd in temperaturen rond de 40°C, dan kom je terug in België waar er maar temperaturen zijn rond de 5°C…Brrr! Echt héél koud!)
Ahjah…Eerst en vooral voor iedereen een spetterend, gelukkig, gezond, leerrijk, … 2008 gewenst! Mogen al uw dromen en wensen uitkomen! ;)
En dan nu…Mijn verhaal…
Bijna 4 weken geleden waren we nu volop onze rugzakken aan het inpakken om een weekje te gaan rondreizen…4 weken geleden al, pffft...Tijd vliegt echt voorbij! In die week hebben we trouwens van iedereen, in de 2 scholen, uitgebreid afscheid genomen…We zijn in elke klas iets anders gaan doen met de kinderen! In ‘Class 6’ hebben we kerstkaarten gemaakt, met ‘Class 5’ hebben we estafette gedaan (wat trouwens ontzettend leuk was!), in ‘Class 4’ hebben we het lied van de ‘Sound of music’ aangeleerd, met de kinderen van ‘Class 3’ hebben we enkele bewegingsspelletjes gespeeld, het experimenteren met ballonnen hebben we in ‘Class 2’ gedaan en met de kinderen van onze eigen klas, ‘Class 1’, hebben we de stoelendans gedaan.
Als afsluiter hebben we onze kleutertjes allemaal een knuffelbeer gegeven…Was hectisch allemaal! Maar deed ook deugd om de kinderen zo gelukkig te maken met maar een doodgewone knuffel!
Donderdag zijn we na het school naar Accra, de hoofdstad, vertrokken. Vrijdagmorgen zijn we vertrokken naar Kumasi…Na een rit van 5 à 6 uur, op een heel ongemakkelijk stoeltje, kwamen we aan in Kumasi! Kumasi is vooral bekend om zijn ontzettend grote markt…Echt immens groot en ‘Busy, busy, busy’! Je moet je een smal gangetje voorstellen met aan beide kanten winkels…dan nog ontzettend veel mensen in die smalle gangen…En dan 2 ‘jovo’s’ (blanken) met een rugzakje op hun rug, waarmee ze soms de gang helemaal blokkeerden! We hebben een stuk van de afdeling ‘Voeding’ gezien en daarna kwamen we bij de stoffen terecht, waar we ons natuurlijk weer eens goed hebben kunnen laten gaan! Zo van die typische stoffen moesten we gewoon hebben voor later in ons eigen klasje…
Komen we plots terug op de weg terecht (ook héél druk) en dachten we dat we heel veel gezien hadden van de markt (na 2,5 uur dachten we ECHT dat we al een groot stuk gezien hadden)…Wat bleek nu? Dat we maar een ietsiepietsie stukje hadden gedaan van heel de markt!
De volgende dag zijn we naar de winkels gegaan waar ze van die prachtige houten beelden en maskers verkochten…We zaten nog in de taxi, toen er al een 4tal mannen rondom ons stonden…’Come and take a look at my store!’, zeiden ze allemaal! We legden uit dat we eerst een kijkje gingen nemen in alle winkels en dat we daarna gingen beslissen in welke winkel we wat zouden kopen.
Zondagmorgen zijn we vertrokken naar Takoradi! Omdat er vanuit Kumasi geen rechtstreekse bus was naar Takoradi, moesten we eerst een bus nemen naar Cape Coast om daar dan een trotro te nemen richting Takoradi. Tegen 17.00 uur kwamen we aan in Busua, klein dorpje dichtbij Takoradi. We wilden ons lang weekend afsluiten met een paar dagen ‘Zon, zee en strand’. De zon liet het die dagen wel afweten, maar zee en strand was er zeker wel!
De eerste avond kwam er een man richting ons…Hij kwam zich voorstellen en voegde er meteen aan toe dat hij degene was die de kano bestuurde tijdens de krokodillenjachten! Krokodillenjachten? Wauw…Dachten Linde en ik…We zagen het al helemaal voor ons: een krokodil die naast de kano kwam zwemmen...WOEHOEW! De volgende morgen gingen we dus op krokodillenjacht, in een kano die we zelf moesten besturen met peddels! Vermoeiend! Zoveel moeite gedaan om dan GEEN enkele krokodil te zien! Heel spijtig!
De tweede avond kwam er een andere man bij ons zitten en kwam af met een trip op zee om dolfijnen te zien…Na een 10 keer vragen of we echt wel dolfijnen zouden zien, hapten we toe!
Ik had absoluut geen idee dat er midden op zee ook zoveel golven waren…Misselijk dat we waren! Man, man, man…Na een dik uur konden we het echt niet langer uithouden op zee, dus vroegen we maar om terug naar het haventje te varen…Ook weer zonder de beloofde dolfijnen te zien, jammer!
Los van onze 2 ‘mislukte’ dierenzoektochten hebben we er toch heel veel plezier beleefd…En vooral veel genoten van onze laatste dagen in Ghana!
Thuis (in Kpando) aangekomen was alles een beetje anders…Je weet dat het je laatste dagen zijn in het huis waar je 3 maand geleefd hebt en dat je binnen enkele dagen terug in België bent, waar het leven weer gewoon zijn gangetje gaat!
Wat hebben we zoal gedaan die laatste dagen? Onze koffers gepakt (wat heel veel stress met zich meebracht…Ik heb zoveel gekocht voor in de klas later dat ik ontzettend veel heb moeten achterlaten! Slaapmatjes, houten maskers, kookpot, kookvuurtje, typische muziekinstrumenten, …zijn enkele van de materialen die ik daar gekocht heb!), mijn haar terug in de vlechten laten leggen, afscheid gaan nemen in ons ‘stamkroeg’, …
De laatste avond hebben we de kinderen van het weeshuis nog uitgenodigd. We hadden voor ieder kind een drankje en enkele koekjes…Blij dat ze waren! Het was echt nog een supertoffe avond…Verschillende spelletjes gespeeld met de kinderen, nog wat gedanst,…En toen moesten we afscheid nemen! Het afscheid viel voor de meeste kinderen echt heel zwaar. De meeste hadden het er echt heel moeilijk mee, wat ergens wel logisch is! De kinderen hebben zich gedurende die 3 maand aan ons gehecht en moesten ons nu weer laten gaan!
Het was ook voor ons niet gemakkelijk om de kinderen te laten gaan…Wij hebben ons ook gehecht aan hen! Loslaten is nooit leuk!
Met 3 uur vertraging kwamen we aan in Zaventem! Ik wist niet goed hoe ik me moest gedragen. Mijn gedachten zaten nog in Ghana, maar mijn lichaam was al terug in België! Het was echt heel vreemd om iedereen terug te zien…Het drong totaal niet tot mij door dat ik echt terug was!
De dagen nadien waren ook overdonderend voor mij…Mensenlief, in wat voor een luxewereld leven wij?! Supermarkten vol producten, een douche met een straal waar ontzettend veel water uitkomt, het drukke verkeer op de baan (iedereen heeft hier een auto), supersnel internet, …En nog zoveeeeel meer!
Ondertussen ben ik eindelijk weer wat ingeburgerd…Ik heb nog steeds mijn moeilijke momenten, maar ben er stilletjes aan echt aan het doorkomen!
Dit was het einde van een prachtige levenservaring! Ik zou het iedereen aanraden…Als je er ooit de kans toe krijgt, mag je die zeker niet laten schieten!
Dikke kus en dikke knuffel,
Cindy
-
07 Januari 2008 - 12:57
Nancy:
dat was nog eens een mooi veraal doe zo voort ik denk dat de toekomst wel wijst dat je een goede schooljuf zal worden en je nog meer van die leuke experimenten in jou zit heel tof en gedurft van jou groetjes nancy. -
07 Januari 2008 - 13:31
Ingrid:
Cindy,
Uiteraard zijn wij heel blij dat jij gezond en wel terug bent. Tegelijkertijd zijn we ook heel fier op wat je allemaal voor mekaar hebt gekregen.
Ondertussen hebben we ook al kunnen genieten van een aantal foto's en verhalen, maar nog het meest van al van jou zelf. Het mooiste bewijs van wat ervaringen met iemand kunnen doen. Jij bent nu echt wel volwassen geworden hé en het staat je geweldig ! Houden zo.
Je komt er wel !
xxx -
07 Januari 2008 - 19:27
Linda:
Leve Cindy.
Ook van Vic en mezelf een dikke knuffel en een dikke proficiat.
Ik ben er zeker van dat het niet alleen drie geweldige maanden waren, het heeft je ook rijker gemaakt als mens en als juf.
Eén dezer geef ik je een belletje. Nu moet ik me nog enkele dagen aanpassen. (Ik had na 16 dagen al het gevoel dat ik hier maanden was weggeweest. De auto van Jos leek met 120 per uur wel te kruipen, gewoon omdat die geen lawaai maakte...)
Je mag er zeker van zijn dat je in Kpando nog lang over de tongen zal gaan. Uiteraard positief.
Chapeau! -
08 Januari 2008 - 11:27
Laura:
Je hebt dat heel goed gedaan !! :)
Ma ben blij da je terug bent :p
Dikke zoen
xxxx -
09 Januari 2008 - 19:14
Fenia:
Amai Cindy, het moet echt ongelooflijk geweest zijn,een enorm toffe ervaring. Het lijkt me dat je spijt hebt dat je terug bent. Dat zal wel vlug genoeg terug slijten wanneer je terug gewoon bent aan onze luxe. De kinderen en de mensen zullen je natuurlijk altijd in je gedachten blijven. Is er een kans dat je ooit nog terug gaat?
Tot binnenkort op de tennis xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
